‘Ik help graag mensen!’
Dat was mijn antwoord als ik gevraagd werd waarom ik Psychologie ging studeren en ook mijn antwoord op de vraag waarom ik dit werk doe. Ook bij intakegesprekken komt dit vaak aan bod, als ik me voorstel en kort wie ik ben en wat ik doe: vaak een opsomming van feiten die je ook terug zou kunnen lezen op mijn cv. Netjes om te doen, het gesprek start dan prettig en cliënten zijn dan misschien meer op hun gemak.
Nu kan ik blijven doen wat ik gewend ben en wat goed werkt of ik daag mezelf uit en ik volg in gesprekken wat ik voel en aanvoel. In één van mijn laatste gesprekken stelde ik me voor en vertelde ik een cliënte dat ik erachter ben gekomen dat ik niet in staat ben mensen te helpen. Ze keek me verbaasd en ongemakkelijk aan alsof ze spijt had van haar komst en op de verkeerde plek was terecht gekomen. Immers kwam ze toch juist naar het gesprek voor hulp?
Ik vertelde haar dat het niet zo is dat ik mensen niet wil helpen, maar dat ik ze niet kan helpen, omdat het niet gaat om wat ik kan of zeg. Ik geloof dat verandering en verbetering ontstaat vooral wanneer mensen dat écht zelf willen, zichzelf willen helpen.
Door zelf stil te staan, te reflecteren, dingen uit te proberen, dingen anders te doen, anders te kijken en denken en vooral ook te durven voelen, kun je jezelf beter leren kennen en jezelf verder helpen.
Durf los te laten en maak opnieuw ruimte voor nieuwe energie en levensvreugde.
De focus ligt op jou en jouw proces, het leren varen op jouw eigen innerlijke kompas en het kunnen maken van jouw eigen keuzes.
Ik sta je bij in jouw proces en bied je de kansen en mogelijkheden om jezelf verder te helpen. Zodat jij op eigen kracht met vernieuwd vertrouwen weer vol in het leven kan staan.