Ik kan alleen op donderdag komen vraagt de client.
Mijn werkdag bij de praktijk is dinsdag. Mijn overige dagen zijn voor mijn eigen cliënten.
Ik denk erover na om mijn dag te schuiven en het is niet zo gek want ik heb dit in het verleden al eerder gedaan.
Mijn voornemen dit jaar is minder gatenkaas in mijn agenda, met andere woorden: een efficiëntere agenda.
Het schuiven heeft ook impact op andere afspraken, behandelruimtes vrij of niet.
Ik besluit mijn koers te varen en herinner mij eraan dat ik een efficiëntere agenda wil in 2024. Ik zorg voor mijzelf en geef aan ik werk alleen op dinsdag in deze praktijk.
Ik ken dit goed van mijzelf; het oplossen voor de ander. Ook in mijn rol als mama ben ik geneigd geweest om het over te nemen.
Ik ontdekte dat ik daarmee iets ontneem bij de ander.
In mijn werk als therapeut is dat ook een persoonlijke valkuil. Hard aan het werk gaan, terwijl het is de taak van de cliënt om aan het werk te gaan. Ik heb ondertussen voldoende bewustzijn hierop en kan mijzelf terugfluiten.
Ik wil niets ontnemen bij de client en deze overtuiging helpt mij om scherp te blijven op mijn valkuil. Deze komt uiteraard weer uit mijn verleden, maar dat lijkt mij ondertussen een open boek.
Het zorgen voor een ander kan een daad van goede wil zijn en het kan ook een daad van egoïsme zijn.
Je ontneemt iets bij de ander: je haalt de kracht van de ander weg om zelf iets te leren, te veranderen en tot actie te komen. Je duwt de ander in de slachtoffer rol.
Niks mis met zorgen voor, maar wat bewustzijn op waarom we zorgen en wat levert het op bij de ander, kan geen kwaad.
In therapie vraag ik aan de client:
Hoe kan ik je ondersteunen zodat jij de verantwoordelijkheid neemt over jezelf. En voor jezelf kan zorgen.